Resumen
Antonio de Nebrija establece un corpus de autores, limitado temporalmente a los siglos I a. C. al II p. C. Trata de describir la lengua usada por éstos como la base de un correcto latín. Son las autoridades lingüísticas, los modelos de lengua (auctores probati). Los autores anteriores a ese periodo y los posteriores, hasta el siglo VII p. C. (auctores tolerabiles), pueden y deben leerse para obtener información, pero no ser imitados. Una tercera categoría parece también contemplarse: los eruditos contemporáneos (eruditi iuniores). Éstos pueden acuñar neologismos, que siempre deben estar basados en el uso de las autoridades lingüísticas.
Citas
Alarcos Llorach, E, (1951). Gramática estructural. Gredos.
Amico, J. D’ (1984). The Progress of Renaissance Latin Prose: The Case of Apuleianism. Renaissance Quarterly, 37, 351-392.
Barbaro, Ermolao (ca. 1495). Castigationes Hermolai in Plinium castigatissimae, quum uix post Romanas... s. l. s.n. s.a. (Ejemplar de la Bayerische StaatsBibliothek).
Bardon, H. (1952-56). La littérature latine inconnue. Klincksieck. 2 vols.
Bremer, F. P. (1896-1901). Iurisprudentiae Antehadrianae quae supersunt. Teubner.
Camers, I. (1520). C. Iulii Solini “Polyhistor” seu “Rerum orbis memorabilium collectanea”, s.l. s.n. s.a (Col.: Coloniae, apud E. Ceruicorunm et H. Fuchs).
Casas Rigall, J. (2010). Humanismo, gramática y poesía: Juan de Mena y los ‘auctores’ en el canon de Nebrija. Universidad de Santiago de Compostela.
Chantraine, P. (1999). Dictionnaire étymologique de la langue grecque. Histoire des mots. Klincksieck, 2ª ed.
Cicero, M. T. (1480). De officiis, Paradoxa, De amicitia... Venetiis, Ph. Petrus,.
Codoñer Merino, C. (2014). La Recognitio de las Introductiones Latinae de Nebrija. Ediciones de 1495 y 1510. Helmantica, 65, 95-110.
D’Amico vid. Amico
Filelfo, F. (ca. 1473). Epistolarum libri XVII, s.l. s. n. s.a (ejemplar de la Bayerische StaatsBibliothek).
Gaza, T. (1552). Aristotelis et Theoprasti Historiae, cum de natura animalium, tum de plantis... Lugduni. G. Gazeius.
González Rolán, T. (1973). El inédito Scorialensis O-I-10 de Cornelio Nepote. Emerita, 41, 2, 427- 436 (p. 431).
González Vega, F. (2002). Aurelii Prudentii Clementis V. C. libelli cum commento Antonii Nebrissensis, edición crítica y traducción. Ediciones Universidad de Salamanca.
Justino (1549). Ex Trogo Pompeio Historia fidelissima. Coloniae, apud Mart. Gymnicum.
López Moreda, S. (1996). Laurentii Vallensis De linguae Latinae elegantia, ed. crit. Universidad de Extremadura.
Malcovati, H. (1938). L. Annaei Flori quae exstant. Typis Regiae Officinae Polygraphicae.
Martín Baños, P. (2007). ¿Nebrija alumno de Filelfo? Nuevos datos sobre el bachiller de la Pradilla. RELat 7, 153-179.
- (2011- 2023). Nueva caracola nebrisense.
https://www.corpusnebrissense.com/caracola/caracola.html
Morcillo León, A. (2021). Lorenzo Valla y los neologismos. Una aproximación al neologismo en latín desde la Antigüedad al Renacimiento. Universidad de Extremadura
Mueller, C. O. (1839). Sexti Pompei Festi, De uerborum significatione quae supersunt cum Pauli epitome. Weidmann.
Nebrija, Elio Antonio de (1481). Introductiones Latinae. Salmanticae. s.n.
Nebrija, Elio Antonio de (1492), Gramática de la lengua castellana. Salmanticae. s.n.
Nebrija, Elio Antonio de (1492 b), Lexicon hoc est Dictionarium ex sermone Latino in Hispaniense. Salmanticae. s.n.
Nebrija, Elio Antonio de (ca. 1494). [ex coloph:] Dictionum Hispanarum in Latinum sermonem translatio. Salmanticae. s.n.
Nebrija, Elio Antonio de (1495). Introductiones Latinae, Recognitio. Salmanticae. s.n.
Nebrija, Elio Antonio de (1499). Ars litteraria cum commento ab eodem ( = Introductionum Latinarum ultima recognitio, s.l. s.n. s.a. (pero fol. b ad calcem: Salmanticae 1499).
Nebrija, Elio Antonio de (1510). Introductiones in Latinam grammaticen cum ipsiusmet autoris longioribus glossematis. Lugduni. I. Cleyn.
Nebrija, Elio Antonio de (1512). Aurelii Prudentii Clementis V. C. libelli cum commento Antonii Nebrissensis. Lucronii, per A. G. de Brocario. vid. González Vega.
Nebrija, Elio Antonio de (1514). Dictionarium Aelii Antonii Nebrissensis nunc demum auctum et recognitum… s.l. s.n. s.a. (Coloph.: Caesaraugustae, G. Coci, 1514).
Núñez González, J. Mª (1993). El ciceronianismo en España. Universidad de Valladolid.
Núñez González, J. Mª (2022). Nugae laboriosae: Catull. 27. Emerita 90 (1), 57-81.
Núñez González, J. Mª (en prensa). El ciceronianismo en Salamanca: Nebrija y sus epígonos”. RELat 23,
Olmedo F. G. (1942). Nebrija (1441-1522, debelador de la barbarie, comentador eclesiástico, pedagogo, poeta. Editora Nacional.
Palencia, Alfonso de (1490). Universal vocabulario en latín y en romance. Impressit apud Hispalim Paulus de Colonia.
Paulo-Festo (1483) = Nonius (Marcellus), Festus, Sextus Pompeius, Varro, M. Terentius. De compendiosa doctrina. Venetiis, per Octauianum Scotum (ejemplar de la Bayerische Staatsbibliothek).
Percival, W. K. (2010). Rudimenta Grammatices by Niccolò Perotti http://hdl.handle.net/1808/6453.
Perotti, N. vid. Percival
Probo, Aemilius (1506). Vitae excellentium imperatorum Tito Pomponio Attico dedicatae; Ti. Pomponii Attici uita per Cornelium Nepotem descripta, etc. s.l., s.n., s.a. (Coloph.: Argentorati, in aedibus Schurerianis, 1506).
Rico, F. (1978). Nebrija frente a los bárbaros. Universidad de Salamanca
Roth, C. L. (1841). Aemilius Probus De excellentibus ducibus exterarum gentium et Cornelii Nepotis quae supersunt. Schweighauserianus.
Sabbadini, R. (1885). Storia del ciceronianismo e di altre questione letterarie nell’età della Rinascenza. E. Loescher.
Valla, L. vid. López Moreda.
Wessner, P. (1966). Donatus: Commentum Terenti, Vol. I. Teubner.

Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial-SinDerivadas 4.0.